สามารถอันน่าทึ่งมากมายเหล่านี้เกิดขึ้น ฉันหวังว่านั่นจะเป็นสิ่งที่สามารถเห็นได้จากอีกด้านหนึ่ง

ในขณะที่เราดูแลจัดการพืชล้มลุก—ว่ารูปแบบของพืชล้มลุกนั้นไม่คงที่ แต่สามารถประดิษฐ์ขึ้นใหม่ทั้งหมดและกลับหัวกลับหางได้หากจำเป็น [ซึ่งจัดขึ้นที่เมืองคัสเซิลและเอเธนส์ในปี 2560] และงานที่เราทำเท่าที่ความพยายามร่วมกันอย่างมหาศาลนี้เป็นสิ่งที่หล่อหลอมฉันอย่างลึกซึ้งในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นการประทับเวลาของชีวิตคนๆ หนึ่ง Documenta นี้ การอยู่ในสถานที่สอง

แห่งทำให้ฉันคิดว่าสัญญารวมของทุกสองปีสามารถ

แยกย่อยและตั้งคำถามได้อย่างไร มันเป็นการเสแสร้งที่น่ากลัวและเป็นวิธีการคิดเกี่ยวกับการเมืองสองขั้วของยุโรปด้วย ฉันรู้สึกว่ามันยังมีค่ามากสำหรับฉันการแสดงเปิดตัวที่ Gwangju Biennale ครั้งแรกในปี 1995Gwangju Biennale ครั้งแรกในปี 1995 ดึงดูดผู้คนจำนวนมากภาพถ่าย DIDZIS GRODZS/เอื้อเฟื้อมูลนิธิ GWANGJU BIENNALEARTnews: คุณมองว่า Gwangju Biennale ของคุณมีความ

ยืดหยุ่นหรือไม่?Ginwala: Gwangju Biennale 

เป็นสิ่งที่เป็นจุดอ้างอิงสำหรับสิ่งที่สามารถทำได้กับรูปแบบนิทรรศการนี้ เราสามารถเปิดและแยกออกจากกันอย่างต่อเนื่องแล้วรีมิกซ์ได้ ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้เหล่านั้น ฉันไม่รู้สึกว่าความเป็นไปได้ถูกยึดอเลมานี่:เมื่อคุณดูที่การเพิ่มจำนวนของ biennials และ triennials—ฉันนึกถึงบางอย่างเช่น Manifesta ซึ่งเป็นการเดินทางสองปีที่ย้ายเมืองไปยังเมือง และมักเกิดขึ้นในดินแดนที่มีการแข่งขันหรือสถานที่ที่มี

ประวัติทางการเมืองและสังคมที่เฉพาะเจาะจง มันกำลังคิด

เกี่ยวกับวิธีที่พืชล้มลุกสามารถรักษาจิตวิญญาณและ DNA ของมันในขณะที่เปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง มันเกี่ยวกับทั้งทีมภัณฑารักษ์และศิลปิน แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานที่ซึ่งคุณควรหยั่งรากลึก เมื่อคุณเข้าใกล้เวนิส ในฐานะผู้ชม คุณไม่จำเป็นต้องไปดูศิลปะอิตาลีหรือศิลปะจากภูมิภาคนั้น เพราะมันเป็นการแสดงระดับนานาชาติ แต่ด้วยไม้ล้มลุกในท้องถิ่นเช่น Manifesta คุณควรเจาะลึกเข้าไปในฉากเดียว ใน

ฐานะภัณฑารักษ์ ฉันสนใจความขัดแย้งระหว่างสองโมเดลนี้ 

และมันซับซ้อน เพราะแน่นอนว่าสภาพแวดล้อมเปลี่ยนไปGinwala:ขณะนี้มีความสับสนของลัทธิท้องถิ่นมากเกินไปและความเป็นสากลที่แยกออกจากกันอย่างรุนแรง ทั้งสองอย่างนี้ป้อนเข้าสู่วงจรของการผลิตทุกสองปีใช่ไหม? ความจริงก็คือ Gwangju Biennale มีผู้ติดตามมากมายทั้งในระดับท้องถิ่นและระดับภูมิภาค มีฐานผู้ชมที่กว้างขวางเช่นนี้ มันให้ความรู้สึกเหมือนปลาหมึกยักษ์ในเมืองที่ยื่นออกมาจริงๆ สิ่งที่

เราจะพลาด [เพราะโควิด]   คือผู้ชมจากทั่วเอเชีย 

มันไม่ได้หมายถึง [หมายถึง] สำหรับพร็อพศิลปะนานาชาติเท่านั้นARTnews: อะไรอีกบ้างที่การระบาดได้เปลี่ยนแปลงการทำงานของคนล้มลุก?Alemani: Biennials ได้แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการยืดหยุ่นได้ดี ฉันสามารถไปงาน Berlin Biennale ในเดือนกันยายน และเป็นเรื่องเหลือเชื่อที่ได้เห็นนิทรรศการยังคงเกิดขึ้นท่ามกลางโควิด นิทรรศการสามารถยกหัวข้อบางอย่างที่อยู่ในความคิดของเรา

Credit : สล็อตเว็บตรง